Verslag Midwinterdrive 2022

Foto's van Rita Langendoen , Wilma Wageveld en Wout Geuzebroek .

Eindelijk, eindelijk...eindelijk konden we toch weer de Midwinterdrive spelen. In 2019 was dat voor het laatst, dat er een COVID-19 pandemie geweest is zijn we alweer, bijna, vergeten. Het voelde dan ook als vanouds. Het weer was regenachtig, met zoals ze dat tegenwoordig noemen, vlagerige buien, al viel het uiteindelijk best mee. Er waren meerdere buien voorspeld en soms konden we vrij droog oversteken naar ons volgende bridgeadres, maar af en toe moest ook de paraplu uitgeklapt worden.

We verzamelden ons tot 10.00 uur bij Nouba , waar voorheen de Hooghcamer gevestigd was. En het is bijna onvoorstelbaar, maar deze keer meldden mijn partner Corrie Faasse en ik Wilma ons als laatsten, dat is me nog nooit overkomen. Meestal ben ik namelijk toch wel een haantje.. de voorste, maar dat komt gewoonlijk omdat ik heel enthousiast ben over het evenement van dat moment. Maar wel nog keurig op tijd hoor ! Dus we waren meer dan op tijd bij De Vergulde Colff , alwaar onze eerste 5 spellen klaar stonden om gespeeld te worden.

Op de loopbriefjes was deze keer achter de speeltafels ook de locatie genoteerd, dat scheelde een heleboel uitzoekerij, er was ook papier, en inkt, bespaard door er niet een heel boekje aan te wijden maar de benodigde informatie op 1 blaadje, 2 consumtiebonnen en het loopbriefje af te drukken. Duidelijke, beknopte informatie, milieubewust en kostenbesparend. Duimpje omhoog voor de organisatie. Even alle locaties op een willekeurige rij: De Vergulde Colff , Atlas , de Zalm , Nouba , Petros en 't Kont waren onze gastlocaties dit jaar.

Hoe het binnen was.

Na de derde ronde bridgen, met Carola Prins en Jopie Koelewijn, werd de lunch geserveerd. Onderweg hadden we al besproken dat het ons heerlijk leek als er een soepje bij zou zijn. Bij De Zalm werd ons gebed verhoord, we kregen een twaalfuurtje waaronder een heerlijk tomatensoepje, een verse bruine boterham met ham, kaas en een gebakken eitje belegd en een witte boterham met een kroket en daarnaast wat salade. Marjolein en Pieter kregen dit lekkers, zo te zien naar volle tevredenheid, onder de kerstboom geserveerd. Zij hadden sowieso hun dag want bij de einduitslag bleken ze in de prijzen te vallen met hun 20ste plaats en gingen ze naar huis met een lekker flesje wijn, mooie afsluiting van een mooie dag zou ik zo zeggen.

Daarna ging de zon even schijnen en wandelden we naar Nouba. Daar was het bridgen niet gemakkelijk, nee niet vanwege het spel maar vanwege de zon, die pal in de ogen scheen van diegenen die met hun gezicht naar het dakraam zaten. Maar hè we klagen niet hoor, we zijn blij met die paar zonnestralen op deze dag.
Over de spellen gesproken, ik geloof niet dat er eerder zo vaak slem is uitgeboden op één dag, of moet ik zeggen ‘gepokerd’, met wisselend succes overigens.

Onze laatste tafel stond in ‘t Kont, als je het snel uitspreekt rijmt het nog ook, haha, het was er ietwat duister maar zag er wel heel gezellig uit met alle kerstlampjes. Cor en Bea Mol moesten even zoeken naar hun tafel die helemaal apart in de ‘box’ stond achterin de hoek, maar het zag er wel knus uit.

We waren lekker op tijd klaar met bridgen, de tafel afgeruimd en de bridgespullen in de daarvoor bestemde rode tasjes gedaan, en op naar Nouba voor de einduitslag. We hoorden nog bij de gelukkigen die een zitplaats wisten te bemachtigen want dat is iedere keer weer lastig. Al waren we met 70 paren met een flink aantal minder dan de 86 paren van de vorige keer. Niet dat ik dat onthouden heb hoor, ik heb er gewoon even het leuke verslag dat Els Venekamp Els van die dag had gemaakt, bij gepakt.
Tip van ondergetekende, snuffel eens door de oudere verslagen, echt leuk om dat nog eens terug te lezen op de website.

Onder het genot van een drankje en een bekkenbranderige hete, bitterbal wachtten we op de uitslag.

Hans Lap begon deze keer met het allerlaatste paar. Nadat hij nog wat memorabele woorden sprak, die ik helaas alweer ben vergeten. Tja, dat korte termijn geheugen gaat er ook niet op vooruit hé. O ja, dit weet ik nog; hoe jammer het was dat de slee weer niet van stal hoefde te worden gehaald. Ja het is echt waar, het is voorgekomen dat wij per slee naar onze volgende locatie gebracht werden. Al was het wel een slee op wielen. In welk jaar dat was ? Geen idee. In ieder geval na 2008. Maar dit terzijde.
Het paar op de 70ste plaats, ik zal de namen hier niet noemen, en alle paren op een rond getal, 10, 20 enz. kregen een flesje wijn rood en wit.

De nummers 1 t/m 5 kregen daar nog een bon bij.

De 1e plaats was voor Nel Ouwendijk en Wil van Herpen met 64,60%. Slimme meiden, die zich niet hebben laten verleiden in de ‘Slem-poker-race’…knap gedaan!

De winnaars!

Uiteraard werden de harde werkers die deze Midwinterdrive ook dit jaar weer mogelijk hebben gemaakt, voor het voetlicht gehaald en met behulp van een bon hartelijk bedankt voor hun tomeloze inzet.
Uit angst dat ik toch nog iemand vergeet zal ik ze niet bij naam noemen maar jullie weten het zelf maar al te goed.

De achter de schermen werkers.

Allemaal uiterst hartelijk, bedankt !!!

En daarbij behoren ook alle gezellige, vriendelijk en relaxte medebridgers, jullie hebben vast allemaal net zo genoten van deze dag als ik.
Hopelijk zijn we volgend jaar weer met zijn allen aanwezig voor de Midwinterdrive 2023.

Brielle, Midwinterdrive 28 December 2022.